Parafialny Zespół Charytatywny Caritas został powołany w 2002 r.      

W raz z głoszeniem dobrej nowiny o zbawieniu w Chrystusie prowadzono działalność w sferze niesienia pomocy osobom potrzebującym – liczne tego przykłady znajdujemy w Dziejach Apostolskich oraz innych pismach Nowego Testamentu (zresztą i w księgach starotestamentowych też możemy przeczytać o wspieraniu potrzebujących). Na przestrzeni wieków, aż po dzień dzisiejszy, gdziekolwiek znajdują się ludzie, którym brak podstawowych środków do życia, gdzie są cierpiący, nękani chorobami, samotni i stroskani - tam chrześcijańska miłość winna ich szukać i znajdować, pomagać i wspierać.

W naszej grupie działamy na zasadzie wolontariatu (zaangażowanych jest 8 osób, niekiedy pomaga nam młodzież). Systematyczną pomoc świadczymy rodzinom wielodzietnym, osobom starszym, chorym i samotnym; organizujemy ją zarówno w miejscowym punkcie pomocy, który znajduje się w przedsionku dolnego kościoła, jak i poprzez odwiedzanie naszych podopiecznych w ich domach. Okresowo również organizujemy pomoc udzielając dofinansowania na zakup przyborów szkolnych, wspierając organizację wycieczek czy też udział w koloniach letnich organizowanych przez Caritas Archidiecezji Warszawskiej. Stałą pomocą objętych jest około 150 osób żyjących w osamotnieniu, jak i w rodzinach, zazwyczaj wielodzietnych lub rozbitych; w okresach przedświątecznych liczba ta wzrasta.

O fundusze na naszą działalność troszczy się przede wszystkim nasz patron – św. Antoni Padewski, przy figurze którego jest w kościele nasza skarbonka; ponadto we wtorki można otrzymać po Mszach świętych „Chlebki św. Antoniego”, kwestujemy w II niedzielę wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, rozprowadzamy świece Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom oraz uzyskujemy fundusze z odpisu 1% rocznego podatku od osób fizycznych.

Dyżury Parafialnego Zespołu Charytatywnego Caritas odbywają się przy wejściu do dolnego kościoła (od strony ul. Modzelewskiego 98A). W pierwsze wtorki poszczególnych miesięcy, w godz. od 15.00 do 17.00 wydawana jest żywność; w pozostałe wtorki dyżurujemy od 16.00 do 17.00 udzielając drobnej, doraźnej pomocy, a głównie skupiamy się na udzielaniu porad i innych informacji oraz przyjmując zgłoszenia.

Modlitwa codzienna członków Parafialnych Zespołów Caritas o łaskę pełnienia miłosierdzia względem bliźnich (Św. siostra Faustyna, Dzienniczek 163)
Pragnę się cała przemienić w miłosierdzie Twoje i być żywym odbiciem Ciebie, o Panie. Niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich.
Dopomóż mi, Panie, aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich i przychodziła im z pomocą.
Dopomóż mi, Panie, aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich.
Dopomóż mi, Panie, aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia.
Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, a na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace.
Dopomóż mi, Panie, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze spieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocznienie jest w usłużności bliźnim.
Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię swego serca.
Obcować będę szczerze nawet z tymi, o których wiem, że nadużywać będą dobroci mojej, a sama zamknę się w najmiłosierniejszym Sercu Jezusa.
O własnych cierpieniach będę milczeć. Niech odpocznie miłosierdzie Twoje we mnie, o Panie mój (...)
Jezu mój, przemień mnie w siebie, bo Ty wszystko możesz.
Amen.